Επιτέλους,βρέχει!
Δεν μου αρέσει η βροχή..Μου αρέσει να είμαι
έξω και να περπατάω,τα χέρια στις τσέπες και
ο αέρας να σου παγώνει το πρόσωπο!Με τη βροχή
δέ μπορείς να το κάνεις αυτό..
Μου αρέσει η βροχή μόνο όταν είμαι σπίτι..Ή
καπου με θέα τη θάλασσα..Και ας βρέχει,ας λυσσομανάει
έξω..
Με τεράστια κούπα γαλλικό με γάλα,να κάει..Να
τραβάς τα μανίκια και να κρατάς την κούπα και να
γελάς φυσώντας τον καφέ να παγώσει..
Φυσικά με καλή παρέα,ΠΑΝΤΑ με καλή παρέα!
Θα περάσει καιρός μέχρι να το κάνω αυτό..
Έχω τρελή δουλειά και όταν γυρίζω σπίτι δε μπορώ
να πάρω τα πόδια μου..
Έφυγε το ξαδερφάκι από τη δουλειά και πολύ με
πείραξε..
Του είχα πεί οτι φέτος θα έμπαινα πάλι στη
διαδικασία διαβάσματος και πως ήθελα όση βοήθεια
είχε να μου προσφέρει.
Έστω να ερχόταν στην ώρα του για να παρακολουθώ
τα μαθήματα χωρίς το άγχος : "Άνοιξε το μαγαζί;;"
Και αυτός έφυγε.Έτσι απλά.Και με άφησε ξεκρέμαστη
και πολύ με πείραξε.Δε θα του το πώ,δεν αξίζει.Αλλά
του το κρατάω.Με πιάνει το παράπονο.
Και τώρα όχι διάβασμα,ούτε ρεπό δε θα πάρω.
Τελικά δεν το'χει η μοίρα μου να κάνω αυτό που θέλω.
Και έξω βρέχει,κι εγώ είμαι μόνη μου στη δουλειά
και ο καφές καίει..
Καλό Σου/Κου..
Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
Υποθέτω σε όλη την Ελλάδα βρέχει αυτή την ώρα,ή τουλάχιστον ο καιρός δεν είναι καλός..Καλό Σαβ/κο και σε σένα!
Καλημέρα,καλό Σου/Κου :)
Καλημέρα, κουκλί! Δουλειά κι εδώ, με παγωμένο όμως καφέ. Φιλιά και μη μου αγχώνεσαι! Ποτέ δεν είναι αδύνατο να καταφέρεις αυτά που θέλεις. Trust me. :)
Nineta mou.....
Θα παμε στην αθηνα????
Να ετοιμασω βαλιτσα????
Ε αγαπουλα μου????
Ε μωρο μου????
Litanie ου καλημερούδια!
Πώς πάειη δουλειά καλό μου;
Έ,τσι,να μου δίνεις κουράγιο!
Εσένα μεσιέ δε σου μιλάω.
Ούτε γραπτώς,ούτε δια
τηλεφώνου. :)))))))))))))))
Ναι καλα...... λοιπον??? πες μου θα παμε??? εχω και ποταση για φαγητο!!!!
Αϊ ντον-τ σπικ του γιου μιστερ.
Στα γαλλικά δεν το ξέρω.
ζε νε βε πα παρλε α τουα μεσιε
Oυί μεσιέ.αυτό.
Βλαμμένο.......
Γεια σου φίλη νινετα!
Όπως σου είπα το comment θα ήταν μεγάλο και γιαυτό το mail είναι καλύτερο.{δεν φταίω, προσπάθησα με mail αλλά.....η μισή ιστορία λοιπόν}
Δεν ξέρω βέβαια αν σε ενδιαφέρει πλέον να ακούσεις μια ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια ,μπορεί και να βαρεθείς , αλλά στα πρώτα σημάδια βαρεμάρας ξέρεις τι να κάνεις.
Για να μην σε κουράζω λοιπόν ας ξεκινήσω.
<<<<<< Ρομβος άσπρος σε πράσινο κύκλο >>>>>>
Καλοκαίρι του 19xx, σε ένα ορεινό χωριό που με διαφορά κερδίζει το βραβείο κατσάβραχα for ever, μια εβδομάδα διακοπών ξεκινούσε για μένα.Αν κάποιος δεν ήξερα να μέτρα έως το 20 δεν θα δυσκολευόταν να μετρήσει τους κατοίκους του χωριό, μιας και ήμασταν 5 παιδιά και 10 παππουδογιαγιάδες - ένα από τα παιδιά ΕΓΏ.
Αυτό το καλοκαίρι ήταν διαφορετικό αφού εκτός από τα παιχνίδια που κάθε χρόνο έπαιρνα μαζί μου φέτος είχα και ΈΝΑ ΠΟΔΉΛΑΤΟ!Κάτι πολύ σημαντικό γιατί μόνο με τα ποδιά περιοριζόταν αρκετά μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες ''η εξερευνηση''.¨Ετσι σε έτερο παιδάκι που με περνούσε και 4 χρονάκια ρίχνω την ιδέα ''Δεν πάμε καμία βόλτα με τα ποδήλατα?Θα πάμε από το δρόμο στο βουνό που είναι και πιο κοντά!''.{ ο δρόμος στο βουνό είναι ένας δρόμος μου ενώνει τα δύο χωριά,είναι πολύ παλιός,περνάει από κάτι χωράφια που πλέον είναι δασικά,περνούσαν μόνο όσοι πήγαιναν για βοσκή τα πρόβατα τους και ήταν φυσικά χωματόδρομος με κοτρόνες}"Ναι!!!Φοβερή ιδέα"απαντάει το παιδάκι "δεν έχω πάει ποτέ και με τα ποδήλατα θα είναι πανεύκολο"."Ωραία"λέω"πάω να το πω στον παππού μου".Το λέω και εγώ και παίρνω μια απάντηση που με νευρίασε πάρα πολύ.Με λίγα λόγια ο παππούς είπε "Πώς θα πάτε?,δεν ξέρετε το δρόμο,μόνα σας.είστε μικρά,είναι επικίνδυνο,είναι μακριά,θα σας φάει η ζέστη και μην κάνεις κανά αστείο ΧΆΘΗΚΕΣ".Πάω μες στην τσαντίλα να το πω στο άλλο παιδάκι και αφού του το είπα μου λέει "Α,εμένα ως μεγαλύτερο με αφήνουν.Κρίμα του χρόνου πως θα είσαι μεγαλύτερος ίσως να πάμε".Τα πήρα και εγώ και του λέω "Δεν με αφήνουν αλλά άμα δεν το μάθουν δεν πειράζει!Θα πάμε το βράδυ!Δεν θα κάνει τόση ζέστη και αφού κανένας από τους δυο μας δεν φοβάται το σκοτάδι -μπηχτή- δεν υπάρχει πρόβλημα".Η απάντηση που πήρα ήταν "εεεεε,καλά"."θα έρθω το βράδυ,να είσαι έτοιμος κατά τις 12,θα σου κάνω σήμα να κατέβεις και να πρόσεχε μην σε καταλάβουν οι δικοί σου"του λέω."Εεεεεεε,καλά"ήταν η απάντηση του.
Και έφτασε το βραδάκι και οι δικοί μου είχαν πέσει για ύπνο από τις 10 οπότε εγώ είχα το πεδίο ελεύθερο για δράση.Ντύνομαι, φοράω την σαγιονάρα,βάζω δύο μαξιλάρια κάτω από το σεντόνι,παίρνω το ποδήλατο και ξεκινώ.Κάνω σήμα στο παιδάκι και περιμένω.Μετά από 5-10 λεπτά κατεβαίνει και μου λέει "Δεν μπορώ να έρθω γιατί με πονάει η κοιλιά μου"."Τιιιιιι?"{και με βλέμμα ΠΩΣ ΤΟΛΜΆΣ!!!ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΚΕΦΑΛΊΣΩ ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΊΡΙ ΤΟΥ ΦΡΟΎΤΟΥ ΝΑ ΠΟΝΆΣ!!!!}του λέω "Δεν πειράζει,εξάλλου εγώ φταίω που δεν σου είπα ότι η γάτα έπαινε από το ποτήρι με το σοκολατούχο σου.Με συγχωρείς δεν φαντάστηκα ότι θα σε πονέσει η κοιλιά σου" και φεύγω γεμάτος νεύρα και χαρά ταυτόχρονα {ο παλιοψευτης,το παιδάκι έλεγε φανερά ψέματα και εγώ για να τον εκδικηθώ του είπα αυτό με την γάτα γιατί σιχαινόταν τις γάτες περισσότερο από οτιδήποτε άλλο}Καθώς πήγαινα πίσω στο σπίτι,μου έρχεται η ιδέα "Θα πάω μόνος μου,σιγά μην περιμένω τον μπιπ να έρθει μαζί μου εξάλλου τι μπορεί να συμβεί?.Θα πάω ο κόσμος να χαλάσει".Κάνω μεταβολή και κατευθύνομαι προς τον δρόμο που θα με οδηγούσε στην περιπέτεια.
Έφτασα λοιπόν στο λόφο στην άκρη του χωριού από όπου ξεκινούσε ο δρόμος.Η νύχτα ,με εξαίρεση το λίγο κρύο που έκανε ,ήταν τέλεια.Τα αστέρια ήταν φοβέρα, έμοιαζαν κεντητά πάνω στον ουρανό ,αλλά δεν ήταν και τόσο πολλά επειδή είχε λίγα σύννεφα και με έκαναν να νιώθω ότι τα έχω παρέα.{είμαι λίγο τρελός το ομολογώ}.Ξεκινάω λοιπόν ο δρόμος ήταν καθαρός από χορτάρια,σημάδι ότι περνούσαν από εκεί,και είχε και φωτισμό {ναι όσο περίεργο είναι για σένα είναι και για μένα}.Δεν πέρασαν 2 λεπτά και έφτασα στη πρώτη μου στροφή που θα με οδηγούσε στην πίσω πλευρά του λόφου που δεν την είχα δει ως τότε και ξαφνικά..............................
...........................
...........................
...........................
Σκοτάδι.Τελικά χωρίς τον δημοτικό φωτισμό τα αστεράκια ήταν πολύ λίγα για να φωτίσουν τον δρόμο μου αλλά αφού δεν γινόταν αλλιώς συνέχισα,δεν άφηνα τον εαυτό μου να μου κάνει παράπονα.Μετά από λίγο η κατάσταση είχε βελτιωθεί {τα μάτια μου μάλλον συνήθισαν το σχετικό σκοτάδι} και όλα γύρω μου,από τα δέντρα και τα λουλούδια μέχρι τις πέτρες στο δρόμο {πλάκα πλάκα δεν υπήρχε και τίποτα άλλο τριγύρω} φαίνονταν τόσο διαφορετικά μες στο σκοτάδι,σαν να τα έβλεπα για πρώτη μου φορά.Έτσι,με αυτές τις εικόνες να περνούν από τα μάτια μου,εισέβαλαν στο μυαλό μου {τότε το κατάστημα είχε και λίγο από αυτό,το δώσαμε όμως στις εκπτώσεις} ,μία μία στη σειρά σαν στρατιωτάκια, όλες οι ιστορίες-παραμύθια που μου έλεγε ο παππούς.Ιστορίες δικές του που δεν τις βρίσκεις γραμμένες σε βιβλία, με ήρωες ζώα του αγρού και του δάσους - κότες και κοκόρους,χήνες,γαϊδουράκια,πρόβατα και κατσίκια {τα αγαπημένα μου-ειδικά στο ξυλόφουρνο με πατάτες} και φυσικά την αλεπού με τα αλεπόπουλα,το φίδι,την νυφίτσα και φυσικά τον κακό τον ΛΥΚΟ."Αουυυυυυυυυυυ"ακούω"Α,ο λύκος"{το κος το είπα από μέσα μου} και σταματάω το ποδήλατο επιτόπου.Εγώ ακίνητος,τσιμουδιά δεν έβγαζα,στα αυτιά μου μόνο ο ήχος του μπακγκραουντ και η ........καρδία μου που χτυπούσε δυνατά.Από εγωισμό {μαλακία είναι νομίζω η καταλληλότερη λέξη} δεν το παραδεχόμουν ότι είχα φοβηθεί και εκεί που ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω άλλο ένα "Αουυυυυυυ" ήρθε και μου πάτησε με δύναμη τα φρένα.Σιωπή.Φυσάει ένα αεράκι και με κάνει να σκεφτώ "Μήπως να γυρίσω,έβαλε αέρα και έχω ιδρώσει.Μπορεί να κρυώσω και αυτό θα μου χαλάσει τις διακοπές.Να γυρίσω καλύτερα"και τελειώνοντας την φράση αυτή μέσα στο μυαλό μου {δεν θέλω σχόλια,τα έκανα παραπάνω,τι ποια βρε νινέτα?τα σχόλια....είσαι και συ} πετιέται από το πουθενά..............
........................
........................
.......................
.......................
......................
......................
......................
......................
......................
και στο σημείο αυτό πρέπει να σε αφήσω για σήμερα μίας και δεν έχω άλλο χρόνο να γράψω και εσύ μπορεί να βαρέθηκες {σε σκέφτομαι δεν μπορείς να πεις}
Αν σου άρεσε και θες να μάθεις τι γίνεται παρακάτω {η αλήθεια είναι ότι από εδώ και πέρα έχει κάποια σχέση με αυτό που έπαθες} στείλε mail για να σου γράψω και το παρακάτω.
P.S 1) τι ήθελα να γράψω στο ps ....................Aααααααααα
P.S 2)τίποτα.Θα στα πω με το τέλος της ιστορίας {για να έχεις και έναν λόγο παραπάνω να ζητάς απεγνωσμένα την συνέχεια αυτού του story}
P.S 3)το story den ekei skines sex-γιαυτό και ο ρόμβος- οπότε αν περιμένεις κάτι τέτοιο μην με βάλεις να γράφω {για να ΜΗΝ έχεις ένα λόγο να ζητάς απεγνωσμένα την συνέχειας αυτού του συγκλονιστικού-το πα?δεν το πα - story}
P.S 4)τα σχολεία και την έκθεση γιατί μου τα θυμίζεις?ε?γιατί?
P.S 5)κάποιες από τις λέξεις που είναι στο mail με κεφαλαία ''παίζουν'' στον τίτλο του story
P.S 6)το story έχει κρυμμένα μυστικάαα.Ψάξε,ψάξε δεν θα τα βρεις.....σε προκαλώ
P.S 7)τώρα ίσως καταλαβαίνεις γιατί τόσο καιρό σου γράφω με stop και .-
P.S 8)Φιλί στο χέρι {έχεις αγόρι τι να κάνουμε}
Kαλο Σ/Κ και σε σενα, παρολο που ειναι Κυριακη απόγευμα.
Μέσα στη βδομάδα θα κατέβω Αθήνα.
Το λόγο τον φαντάζεσαι.
Δεν θα μπορέσω να έρθω να σας δω δυστυχώς.
Ισως όταν γυρίσω...
Και μην μελαγχολείς και μη στεναχωριέσαι!
Θα έρθει η στιγμή που θα κάνεις αυτά που θέλεις ;)
anorgymous ειλικρινά δεν
πρόλαβα να το διαβάσω....
Υπόσχομαι όμως οτι θα το
διαβάσω το συντομότερο..
Φιλί καλό μου!!
Γιωργάκη μου τώρα τα
είπαμε στο τηλ..
Και πάλι καλό ταξίδι
να έχεις αγοράκι :))
Θα μας λείψεις..
Δημοσίευση σχολίου