Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

6 χρονια παρα 43 ημέρες..

Μπαίνουμε στο club με το Εφάκι,κοιτάμε στη γωνία
κ βλέπουμε τον ξαδερφούλη μου με το Γιαννάκη.
Δίνουμε τις τσάντες μας στο μπαρμαν κ ο Γιαννάκης
μας κάνει το roadrunner(μπιπ μπιπ) να γελάσουμε!

Γρήγορα να παραγγείλουμε ποτό,1.15 πρέπει να είμαστε
σπίτι.Στην απέναντι πλευρά είναι ο Αλέξης.Ο ΘΕΟΣ!
Καστανός,ψηλός,γεροδεμένος με πράσσινα μάτια..

Παίρνω το Γιαννάκη αγκαλιά κ αρχίζουμε να χορεύουμε
κ αυτός στραβώνει:

-Ακου να σου πω!εγώ ειμαι 19 χρονών,δεν είμαι κανενας
μαλάκας να με χρησιμοποιείς για να ζηλέψει ο μαλάκας
απέναντι.

-Δε σε κοροιδεύω!του απαντώ.

-Καλα,καλα..Αντε παμε τώρα να φύγουμε γιατί πέρασε η ώρα,
θα πάμε τους άλλους πρώτα κ θα τα πούμε στο τέλος εμεις.

Παίρνουμε τις τσάντες μας,κατηφορίζουμε τον πεζόδρομο
και στριμωγνόμαστε στο παλιό ιμπιζάκι του.

Αφήνουμε την κολλητή Έφη σπίτι κ είμαστε στο δρόμο να
αφήσει κ εμένα.Το σκέφτομαι,το ξανασκέφτομαι και του
πετάω με ύφος:

-Ειπες θα πας εμένα τελευταία,πάμε το Γρηγόρη πρώτα.

Με κοιτάζει,κοιτάζει απο τον καθρέπτη τον ξαδερφούλη
και μου λέει "οκ"

Πάμε λοιπόν το Γρηγόρη κ φτάνουμε στο θεατράκι,κάτω απ'το
σπίτι μου.Αρχίζει να μου λέει διάφορα και καταλήγουμε να
φιλιόμαστε και τα λοιπά.Δεν το σκέφτηκα πολύ.Μετά κάτι μου λέει,
με ξενερώνει απίστευτα,με πάει σπίτι..Στο γυρισμό το χέρι του
ακουμπούσε στο πόδι μου κ εγώ κοιτούσα έξω από το παράθυρο.

Ανεβαίνω τρέχοντας στο δωμάτιό μου..Το επόμενο μεσημέρι Κυριακής
με παίρνει τηλέφωνο απο ενα Αθηναικό νούμερο.Είναι στης Μαριλένας
και μου λέει,μου λέει..Είμαι καθισμένη στο πάτωμα,μπροστά από το
στερεοφωνικό και κρυώνω..

-Ει,δε με ακούς που σου μιλάω?
-Τί?Συγνώμη,δεν άκουσα..
-Λεω,δηλαδη εμείς τώρα τα'χουμε?

Σηκώνομαι από το πάτωμα..Σκέφτομαι "Δε γαμιέται?"

-Ξερω'γω?Μαλλον..

κ αυτός γελάει.Δε μου αρέσει το γέλιο του.Αυτός ήταν 19 & εγω 16.

Κ 6 χρονια παρα 13 μερες πριν,ετσι αποφασισαμε να είμαστε μαζί.

6 χρόνια παρα 13 μέρες μετά,όποτε σε σκέφτομαι η εικόνα που έρχεται
στο μυαλό μου είναι εσύ,με δακρυσμένα μάτια να δαγκώνεις το κάτω χείλος σου
και να μου λες:

"Ρε Λινακι πως πετάς έτσι 5,5 χρόνια?Ρε Λινακι σ'αγαπάω.."

Ούτε καν το άγαρμπο γέλιο σου..

Σ'αγάπησα περισσότερο απ'ότι νόμιζα,περισσότερο απ'όσο ποτέ θα μάθεις,
περισσότερο απ'όσο άντεξα να σ'αγαπήσω.Κοντά 6 χρόνια.Μια ζωή.

Εισαι πια 25 και ειμαι 22.Σ'αποχαιρετώ επίσημα,μόλις σ'έβγαλα από τη
ζωή μου κ σου εύχομαι απο δώ και πέρα στη ζωή σου να έχεις ανθρώπους που
σε αγάπησαν όσο εγώ.Όχι όπως εγώ,όσο εγω..Να είσαι καλα ματια μου..

6 σχόλια:

Γιώργος είπε...

δεν χωρανε σχολια σε αυτη εδω την αναρτηση...

Kος Μηδενικός είπε...

Αύριο τηλέφωνο οπωσδήποτε! Τι τα σκέφτεσαι και εσύ τα παλιά; Αμάν πια!

Άσχετο, αλλά τώρα παρατήρησα πόσο οξύμωρο είναι αυτό το "ελεύθερα χρυσό μου, ελεύθερα"...με το μετριασμό σχολίων από κάτω!! Έλεος!

Ανώνυμος είπε...

σκατα

*Νινέτα* είπε...

@Γιωργος:

τι να πεις....

*Νινέτα* είπε...

@ΖΡ μου:

Στα ειπα στο τηλ...το παρελθον μουμε εκανε αυτο που ειμαι σημερα..Παντα θα τον σκέφτομαι.Η μισή μου ζωη ρε συ........

Το μετριασμο τον έβαλα τότε που θα έκλεινα το blogάκι ια να μη δημοσιευσω τα mail σας.......

Love u!

*Νινέτα* είπε...

@Donna μου :

Σκατα μωρό μου,σκατά...

Πάλι καλά που είχα κ εσάς να λες!