Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Πάτα play



Kαλησπέρα σας.

Πως είστε?Καλά?Τί?Γιατί μου στραβομουτσουνιάζετε?Προβλήματα?Χμμ...Σας νιώθω.

Αλήθεια.Μαύρο γύρω μου και μαύρο μέσα μου.Δεν ξέρω πιο απο τα δυο με πονά πιο πολύ.Κάποιο πρέπει να με ενοχλεί λίγο παραπάνω,δε γίνεται.

Ακούω "κρακ,κρακ,κρακ" και ο κόσμος μου διαλύεται σε μικρά μικρά κομματάκια.Δε μου αρέσει αυτό.Πονάει που πρέπει να αρχίσω πάλι,να ανακαλύψω ξανά πως και τί.Δεν έχω κουράγιο να το κάνω όμως.Αλήθεια.

Εσείς?Ποια είναι η σταθερά σας?Τί σας δίνει δύναμη?Βοηθήστε με λιγάκι..

Πιο πολύ φοβάμαι μή γυρίσω πίσω.Γιατί κακά τα ψέμματα..Εκεί ήταν άσχημα,αλλά τουλάχιστον εκεί ήταν όλα δικά μου.Τα βλέπω εκ των υστέρων και μου φαίνεται τόσο μακρυνό το παρελθόν..Μια ζωή πίσω και ας είναι μόνο 365 και κάτι μέρες πρίν.

Το "μετά" μου όμως πότε θα έρθει?Η μάλλον,θα έρθει ποτέ?Το θέλω πολύ..

Ετοιμάζω ταξιδάκι.Να περάσω 4 μέρες καλά με τις φιλεναδίτσες μου.Μακρυά από όλα.Να μυρίσω θάλασσα και διασκέδαση και μετά να πέσω με τα μούτρα.

Ενα στριφτό τσιγάρο,τελειώνει το κομμάτι,τελειώνω κ εγώ..

2 σχόλια:

Kος Μηδενικός είπε...

Φαντάζομαι πως μπορεί να σου πει κάποιος 1200 πράγματα που φέρνουν δύναμη. Όλες οι απαντήσεις είναι δεκτές. Νομίζω ότι αυτό που πάνω από όλα φέρνει δύναμη είναι το νοιάξιμο! Από φίλους, έρωτες και ό,τι μπορεί να σου δείξει ότι σε νοιάζεται και είναι δίπλα σου. Είναι τελικά μάλλον η έννοια που σκοτώνει τη μαυρίλα!

kovo voltes... είπε...

Θα συμφωνήσω με τον Zero Point. Και θα προσθέσω μόνο αυτό που λέει η Θεοδοσία Τσάτσου στο τελευταίο της cd: "Αγαπήσου"...Αν δεν νοιαστείς εσύ για εσένα, δεν θα ακολουθήσουν εύκολα οι άλλοι..Μη μαυρίζεις τόσο ρε μικρή. Η ζωή είναι στάλα. Μη τη σπαταλάς...Καλά να περνάς.