Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Ταξίδι..

11/03/07....

Ξεκινήσαμε για Θεσσαλονίκη..Κρύο και βροχή..Ομίχλη που μας καθυστερούσε..Ακόμα μακρυά ήμασταν από το δωμάτιο του νοσοκομείου..Δυό μέρες μακρυά από τις στιγμές εκείνες που θα έκριναν για πάντα το αύριό μου..Τον άνθρωπό μου..
Και τελικά φτάσαμε εκεί..Μπήκαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που θα μας φιλοξενούσε για 1 ημέρα..Μια μέρα ακόμα μαζί στα τρία όμορφα χρόνια μας..Ίσως η τελευταία μας..Ίσως η πρώτη μιας ζωής χωρίς πόνους,χωρίς κούραση..
Χέρια ενωμένα..Ματιές και τόσα λόγια να ειπωθούν που δέ χωράνε σε ένα μόνο κουρασμένο βράδυ..Τί να πείς και πού να δώσεις κουράγιο;Στους φίλους;Στους γονείς;Στον άνθρωπο που λατρεύεις ή στον ίδιο σου τον εαυτό;
Αν;Αν κάτι δεν πάει καλά τί να κάνω;Μια άδεια ζωή πώς να τη ζήσω και γιατί;Γιατί Θεέ μου σε εμάς αυτό;Γιτί σε μένα;Δε μου χάρισες μια οικογένεια..Μια στιγμή ευτιχισμένη..Γιατί μου το κάνεις αυτό;Όχι άλλη μοναξιά,μή τον πάρεις μακρυά μου..
Τελευταίο τσιγάρο παρέα στο μπαλκόνι,θέα στην Περαία..
Μια αγκαλιά σφιχτή και ύπνος χωρίς όνειρα..

12/04/07

Πρωινό και τρέχοντας στο μεγάλο νοσοκομείο για τις εξετάσεις..Γιατροι,ιστορικό,ακτινογραφίες,υπέρηχοι..Το δωμάτιο που θα μας φιλοξενήσει τον υπόλοιπο καιρό..

13/03/07

06:00..Μπαίνουν οι νοσοκόμες και τον παίρνουν μακρυά μου..Χέια σφιχτά μέχρι τον προθάλαμο του χειρουργείου..Αντίο..Αντίο ψυχή μου..Θα είμαι δίπλα από την πόρτα και θα ακούω την ανάσα σου..Σ'αγαπώ από την πρώτη στιγμή..Να είσαι δυνατός και άσε τα άλλα σε μένα..

14:00..Γιατρέ..Γιατρέ..Ο Γ.;Όλα καλά κορίτσι μου,ελάτε να τον δείτε..Ανάστατοι παλμοί,εντατική και ξεπέρασε τον κίνδυνο..Όλα θα πάνε καλά..Το δύσκολο πέρασε..

02:00..Νινέτα..Έφυγε ο μπαμπάς μου..τον χάσαμε..Η κολλητή μου..Και για ποιόν να χαρώ και για ποιόν να κλάψω..Ζωή..Σιχαμένη αρρώστια......Σε μια μπανιέρα με καυτό νερό στο τηλέφωνο μέχρι να παγώσει..Μαζί πάγωσε και η ψυχή μου..Δάκρυα μαζί με έναν αγαπημένο άνθρωπο που ήταν τόσα χιλιόμετρα μακρυά μου..Πού να μείνω και πού να πάω..Ποιόν να παρηγορήσω πρώτα;Κι εσένα σ'αγαπώ,μαζί θα το περάσουμε κι αυτό..Μή μου κλαίς κοριτσάκι μου..Άσε εμενα,ξέρω από πόνο...
__________________________________________________________________________________

24/07/08

Ξεκινήαμε για Θεσσαλονίκη..Βόλτα και διάθεση για αστεία!Θα βρώ και τα δυό παιδιά που μιλάμε τόσο καιρό!Είμαι σίγουρη πως αυτή τη φορά θα είναι τέλεια!!!

Στο δρόμο γι το ξενοδοχείο περάσαμε από κείνο το νοσοκομείο..Γύρισα το κεφάλι μου..Δέ θέλω να θυμάμαι..Τώρα είμαστε μαζί,δε χρειαζόμαστε κανένα γιατρό..Κανένα φάρμακο..Έχουμε ο ένας τον άλλο και μια ζωή μαζί!Δώσε μου το χέρι σου,το χέρι που πάντα σφιχτά σε ό,τι κι αν γινόταν κρατούσα και πάμε να διασκεδάσουμε!Είσαι 24 και είμαι 21,ΠΑΜΕ!

26/07/08

Καφέδες,ψώνια,βόλτες παρέα..Η δική σου είναι η καλύτερη από όλες!Σ'αγαπώ..Α!Τα παιδιά!Ήρθαν!

Πρόσωπα ευγενικά,καρδιές ζεστές..Περάσαμε όμορφα!Πάλι τους καραγκιόζηδες κάνουμε αλλά χαλάλι!Ας μάθουν όλοι πόσο καλά είναι στην πόλη μας!Πόσο ωραία είναι η παρέα μας!Ματιές συνομωτικές..Ξέρεις εσύ..Σ'αγαπώ!!Πές κι αυτό..Και το άλλο!Άσε,θα το πώ εγώ!Γέλια..Βόλτα στην παραλία,4 νέα παιδιά χωρίς σκοτούρες!Μου αρέσει αυτό το βιβλίο!Το μικρό Νικόλα;Γιωργάκη είσαι αφασία!!Η σοβαρή Ειρηνη αρχίζει να ανοίγεται..Δένει η παρέα στο ποτό!Φωτογραφίες..Ιστορίες..Αυτό είναι η καλή ζωή!Θα ερθετε κι εσείς;Μπά...Νάζια η μουρλονινέτα και η απάντηση αλλάζει!Θα έρθετε;Μάλλον!

Η ώρα περνάει και πρέπει να πούμε αντίο!Αγκαλιές και φιλιά!Θα τα ξαναπούμε!Ευχαριστώ!Για όλα!!

Τελικά οι bloggers είναι κανονικοί!Όχι κομπλεξικοί,όχι κολλημένοι,όχι κακοί..Το αντίθετο!Άσε που "κάποιος" θα πάρει και πτυχίο!

Θεέ μου σε ευχαριστώ..Για τις όμορφες στιγμές που με αφήνεις να ζώ..

15 σχόλια:

Sourotiri είπε...

Μας γαμησες βραδιατικα...

------------------------------

Σιγα να μην περασατε τοσο καλα :Ρ Αφου ελειπα εγω :Ρ

Γιώργος είπε...

Δεν μπορεις να φανταστεις ποσα συναισθηματα μου προσφερες μεσα σε μερικες γραμμουλες....
Δεν ξερω τι να πω ....νομιζω θα φανω χαζος αν πω αυτα που περιμενεις να ακουσεις...απο την αλλη δεν μπορω να περασω στο ντουκου τοσα συναισθηματα και να το ριξω παλι στο χιουμορ.
Απλα ....ολα ειναι καλα...κοιταμε μπροστα και ελπιζουμε μονο στο καλυτερο...(δεν αντεχω αλλο το σοβαρο...)
Αλλος ηταν ο κολλημενος(οχι μπλογκερ! αλλα δεν φανηκε να περναει ασχημα.....εκτος και αν μας το κρυψε...λες?)
Οτι εχετε μεγαλο ψωνιο με την πολη σας το εχετε παρει χαμπαρι? ειστε τρελα ερωτευμενοι ομως...οχι αηδιες!
Και καλα κανετε στο κατω κατω....
Εγω σιγουρα θα ερθω καποια στιγμη...αγνωστο ακομη το ποτε...
ολα τα υπολοιπα τα περιεγραψες τοσο ομορφα που δεν θα μπορουσα ουτε να ζωγραφισω για να δωσω σε καποιον να καταλαβει ποσο ομορφα περασα...

Τον μικρο Νικολα δεν τον διαβασα....δωρο στον αδερφο μου τον εκανα:)
Πτυχιο περιμενω να παρω μετα το μειλ....
Ηταν οντως πολυ ομορφη και χαρουμενη η παρεα σας. εγω προσωπικα το καταευχαριστηθηκα, κριμα που καποιοι το εχασαν...
φιλακια πολλα και στα 2 σας:)
(στον Γ. σταυρωτα...μην μας παρεξηγησουν κιολας:P)

neni είπε...

Αναρτήσεις γεμάτες συναισθήματα και εικόνες.Ωραίο νινετάκι πάντα τέτοιες στιγμές-οι καλές βέβαια να υπερισχύουν-

Καλή σου μέρα.
Φιλάκια.

*Νινέτα* είπε...

Ρε sourotiri αφού έλειπες,τί να σου κάνω;;Την επόμενη φορά!

Τα φιλιά μου :))

*Νινέτα* είπε...

@Γιώργο μου πίστεψέ με τίποτα δεν περιμένω να ακούσω.Καλά πέρασε και ο κολλημένος!Όχι ακριβώς ψώνιο..Περνάμε λιγάκι καλύτερα εδώ όμως,όταν έρθεις θα δείς(ΣΠΟΝΤΑ!!!!)
Ψεύτηηηηηη....Άλλα μας είπες όσο κοιτούσαμε βιβλία....Και καλά τώρα..........................
Πές μου ποιός θα παρεξηγήσει τα μοντέλα με τα τόοοσα εξώφυλλα;;Ποιός;;

Φιλιά καλέ μου..

Υ.Γ:Το ξέχασα να στο στείλω...Συγνώμηηηη...(Μάτάκια πεταρίζουν,κεφάλι στο πλάι,χάδι στον ώμο και άλλα τέτοια νάζια,ξέρεις τώρα!!!!!!)

*Νινέτα* είπε...

@neni μου μόνο καλές στιγμές θέλω και τέτοιες εύχομαι σε όλους!

Τα φιλιά μου,καλημέρα!!!

τετραγωνος κυκλος είπε...

Δύο συναισθήματα τελείως διαφορετικά..Από τη μία η λύπη και η στεναχώρια για το χαμό του αγαπημένου προσώπου,από την άλλη η χαρά και η διασκέδαση με τους νέους φίλους..Ας μένει σαν μια γλυκιά ανάμνηση ο άνθρωπος που δε βρίσκεται πια στη ζωή και οι ευχάριστες στιγμές φρόντισε να επαναληφθούν..Το λέει και το τραγούδι!Ό,τι αξίζει είναι οι στιγμές..

*Νινέτα* είπε...

Κοριτσάκι μου μάλλον τα έχω γράψει λιγάκι μπερδεμένα..Εκείνος που έκανε το χειρουργείο είναι ακόμα δίπλα μου!Ευτυχώς..Απλά τη μέρα εκείνη χάθηκε κάποιος άλλος..

Καλημερούδια!!

Mirela είπε...

Α, όχι, εγώ δεν μπερδεύτηκα, πάλι καλά!

Έτσι τα κάνει η ζωή, σου δίνει χαρές και μετά στις παίρνει. Γι αυτό πρέπει να τις χαρούμε όσο περισσότερο μπορούμε χωρίς να υποτιμάμε αυτό που έχουμε...γιατί θα το εκτιμήσουμε όταν το χάσουμε και τότε θα είναι αργά.

Καλησπέρα!

γυάλινο δάκρυ είπε...

Προσπάθησε να βγάλεις τις άσχημες στιγμές από το μυαλό σου και κράτα μόνο το δώρο που σου προσφέρθηκε: να συνεχίζεις να έχεις δίπλα σου το αγαπημένο σου πρόσωπο. Όσο για τον πατέρα της κολλητής σου, εδώ τα λόγια περισσεύουν, πιστεύω πως είναι ό,τι χειρότερο συμβαίνει σε κάποιον ο θάνατος των αγαπημένων. Για το νοσοκομείο που λες, εκείνο απέναντι από τα ικέα δεν εννοείς; Κι εγώ από κείνο το νοσοκομείο έχω να θυμάμαι πολύ δυσάρεστα. Το μισό 2004 το πέρασα εκεί μέσα. Σου εύχομαι να ζεις μόνο ευχάριστες στιγμές και ό,τι άσχημο έρθει στη ζωή σου να το ξεπερνάς με στήριγμα αυτούς που αγαπάς. Περιμένω mail σου να τα πούμε. Φιλάκια πολλά γλυκό μου.

*Νινέτα* είπε...

@Mirell-άκι μου όλοι αυτό λένε..Να εκτιμάς αυτό που έχεις γιατί αν το χάσεις θα είναι πολύ αργά..Το θέμα είναι ποιός από όλους αυτούς που το υποστηρίζουν το εφαρμόζουν κιόλας..

Φιλάαααααααααααακι....Εμείς,το ξέρω,σε τουρνέ θα βρεθούμε..Ζαχάρω ή κάτι τέτοιο!!!!

@Γυάλινο Δάκρυ εκείνο εννοώ..Περαστικό ελπίζω να ήταν και το δικό σου κοριτσάκι μου!

Τα φιλιά μου:)))

neni είπε...

Καλημέρα νινετάκι και καλό μήνα γλυκιά μου..!!

*Νινέτα* είπε...

@neni μου καλημέρα!Καλό μας μήνα!

Ανώνυμος είπε...

Γιατι μωρη θελεις να με κανεις να κλαιω μεσσημεριατικα.
σταδιαλα!
Οταν γραφεις ετσι παθαινω....

*Νινέτα* είπε...

@Θείτσα μου λαρεμένη κάπου πρέπει να τα πώ,να τα γράψω,να βγούν από μέσα μου..

Φιλάκι :))))