Ακούω...

.........μέσα στον ύπνο μου κάτι.Μιά φωνή,ένα γέλιο..

Άλλες φορές ακούω πράγματα πεζά:μιά πόρτα να ανοίγει,κορναρίσματα,
έναν συναγερμό να ουρλιάζει..





Θυμάμαι όταν πρωτοπήγαμε στο σπίτι αυτό τα βράδια(που ακόμα
δεν είχε γεμίσει μαγαζιά η περιοχή) άκουγα στον ύπνο μου
τη θάλασσα..Θάλασσα..Όμορφη και αναγκαία για μένα..

Θυμάστε το καλοκαίρι που σας έγραφα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ για τα
μπανάκια μου,ε?Κι εγώ..



Αλλά..Όταν κοιμάμαι είμαι στην αγκαλιά σου και όταν ξυπνάω
μαζεμένη στη γωνιά μου για να μή σε ενοχλώ εσύ λείπεις..


Γιατί δεν το καταλαβαίνω πάντα όταν φεύγεις?Γιατί σε μυρίζω..



Επάνω μου και δίπλα μου..Μυρίζω το άρωμά σου,την καθημερινότητά σου,
την κούρασή σου,τα αστεία σου και την καληνύχτα σου..




Όμως όταν ξυπνάω και έχεις φύγει,ή όταν ξυπνάω για να φύγω σκέτομαι
οτι δέν είναι και άσχημα που πάντ γυρίζουμε σπίτια μας..













Σου λέω πως "αν δεν το λήξουμε τώρα,δε θα χωρίσουμε ποτέ"


Μου απαντάς με πονηριά και σηκώνεις το φρύδι ναζιάρικα
"έχεις βρεί άλλον?Δέ με αγαπάς?"



Και γελάμε..Είναι δυνατόν?Πάντα είμαι δίπλα σου και μόνο δίπλα
σου και μόνο για σένα και μόνο με σένα..


Μου λές "πότε θα το αποφασίσεις να μείνουμε μαζί?"


"Όχι.Είναι νωρίς και σε αγαπάω πολύ για να μας το κάνω
αυτό"

"Τί ενοείς?"


"Τα λάθη τους εγώ δεν θα τα κάνω.Όχι μόνο για σένα.
Για τον εαυτό μου"




Και σκέφτομαι και σκέφτομαι και σκέφτομαι..Είσαι ο ανθρωπός μου?
Σίγουρα είσαι.Και ξαφνικά πετάγεται στο μυαλό μου μια λέξη:





ΤΩΡΑ



Και μετά μια άλλη.Αύριο?












Αχ,αχ,αχ............Αυτά θα με φάνε..





*Και τώρα σηκώνω κι εγώ το φρύδι ναζάρικα..