Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

με πονάει..

Αρχικά συγνώμη παιδάκια μου γλυκά που άργησα να απαντήσω
στα σχόλιά σας,αλλά ξέρετε τώρα οτι είμαι σε περίεργη φάση,
με αγαπάτε και δε με παρεγηξείτε,ε?????

Με πονάει..Με πονάει που με είδε προχθές στο νέο μου στέκι,
και πέρασε τα μάτια του από πάνω μου παριστάνοντας οτι δε με
είδε..Που δεν μου κούνησε το χέρι έστω από τυπικότητα,ενώ
3 μέρες πριν έκλεγε και χτυπιόταν σαν τρελός και μου έλεγε
όλα όσα μου έλεγε.


Κυρίως που δεν ενδιαφέρθηκε αν είμαι καλά.Που με έκανε πάλι να
νιώσω αόρατη.Εγώ τον κοίταξα,τον παρατήρησα.Είδα οτι χαμογελούσε,
οτι αδυνάτισε λιγάκι,οτι πήρε μια καινούρια μπλουζίτσα στο χρώμα που
του έλεγα να πάρει και του φαινόταν υπερβολικό,οτι μαύρισε..
Τον είδα καλά και μου έρεσε πολύ!Τον χάρηκα.Σκέφτηκα:
ΟΚ,εχουμε περάσει σκατά,φέρθηκε και λίγο σκάρτα αλλά ρε γαμώτο μή
μετανιώνεις που ήσασταν μαζί.



Ούτε εκείνο μου άρεσε[τα κλαμματα,τα παρακαλια],εννοείται αυτό,
αλλά με πονάει ρε γαμώτο που πάλι έκανες υπερβολές μόνο και μόνο
για να είσαι εσύ καλυμένος.
Για να πείς αύριο στους φίλους μας :
"εγώ την κυνήγησα και αυτή με έδιωξε".

Και αυτό που συμβαίνει με τους κολλητούς μας,όχι μου ή σου αλλά μάς,
δε το μπορώ καθόλου.Δε μπορώ ρε παιδί μου να διεκδικώ τους φίλους μου,
σαν τοπυς χωρισμένους όταν δεν υπάρχουν παιδιά που τσακώνονται για
τα κατσαρολικά.Ξεφτίλα μου φαίνεται..


Πάμε στα καλά τώρα?Λοιπόν,τον βρήκα παιδιά.Αυτόν που έψαχνα,τον βρήκα.
Βγήκαμε,τα είπαμε,τον κυνήγησα,μετά αυτός εμένα,μετά πάλι εγώ αυτόν αλλά
τον βρήκα.Και ξέρετε πώς το κατάλαβα?

Προχθές,την ώρα που ξημέρωνε και ήμασταν δίπλα-δίπλα,βλέπαμε την ανατολή
στη θάλασσα και μου έριξε το βλέμμα.Τί εννοείς ποιό βλέμμα?
ΤΟ βλέμμα,αυτό που έρχεται μετά από πολλές συζητήσεις περί
ανέμων & υδάτων,έτσι για να γνωριστούμε καλύτερα,μετά από πολύ προσωπικές
συζητήσεις,μετά από γέλιο,μετά από φιλιά παθιασμένα,μετά από αμηχανία..

Και μετά ακολουθεί αυτό το υπέροχο χαμόγελο,που στην αρχή δείχνεις
τα δοντάκια σου,μετά δαγκώνεσαι και στο τέλος μένει ένα μειδίαμα μόνο,
κουνάς το κεφάλι,ίσως ένα χάδι στο πρόσωπο ή τα μαλλιά,ένα φευγαλέο πέρασμα
του χεριού σου στου άλλου,κοιτάς χαμηλά,μετά πάλι σε αυτόν που βρίσκεται
δίπλα σου και σκέφτεσαι:εδώ λοιπόν είμαστε,ε?

Αυτό είναι ΤΟ βλέμμα!


Σας αφήνω έτσι...Και θα τα πούμε σύντομα!

6 σχόλια:

PN είπε...

Μια χαρά σε βλέπω. Εντάξει ότι σε λυπεί ο παλιός με τη συμπεριφορά του είναι λογικό. Δεν ήταν και ένα αμελητέο κομμάτι της ζωής σου. Όσο για το βλέμμα...ναι καταλαβαίνω τι λες. Άρα η κυρία το βρήκε...για να παίρνουμε σειρά οι επόμενοι. Στην ουρά σας παρακαλώ!! Χαχαχαχα!!

*Νινέτα* είπε...

*VK μου*

Όμορφέ μου Vk,δυστυχώς
στεναχωρήθηκα πάρα πολύ..
Κ είχε κ συνέχεια από τη
στιγμή της ανάρτησης...

Ήμουν σίγουρη οτι θα
καταλάβαινες γιατί μιλούσα..

Και εύχομαι ολόψυχα αν όντως
πάει καλά για μένα,το ίδιο
να πάθετε κ εσείς λατρεμένες
μου μούρες!!!!!!

γυάλινο δάκρυ είπε...

Λογικό είναι να στεναχωριέσαι αφού μετά από τόσα χρόνια ειδικά ήταν ένα κομμάτι της ζωής σου που αποχωρίζεσαι και σίγουρα θα ήθελες τουλάχιστον ένα γεια σαν πολιτισμένοι έλλογοι άνθρωποι να μπορείτε να το πείτε, χωρίς να ακολουθήσει το τσίρκο της διεκδίκησης σαν να είστε σε νηπιαγωγείο που ο καθένας διεκδικεί το παιχνίδι του.. Και από την πλευρά των φίλων υποθέτω πως τα πράγματα θα είναι δύσκολα (σ'αυτό μπορώ να μιλήσω εκ πείρας γιατί βρέθηκα ανάμεσα σε ένα ζευγάρι φίλων που χώρισε και αναγκαστικά διάλεξα "στρατόπεδο" έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα)

Να μη μετανιώνεις. Όσο να'ναι ήταν κάτι από τη ζωή σου, κάτι που σε δίδαξε κάποια πράγματα, που σου χάρισε και όμορφες στιγμές.. Απλά να νιώθεις ότι εσύ έφυγες απ'αυτό κυρία με το κεφάλι ψηλά.

Καλή τύχη γλυκό μου.

Ανώνυμος είπε...

περασες ξημερωμα με γκομενοοοοο??? Αχ ποσο μου εχει λειψει αυτοοοοο!!!!
Ζηστο με γκαζια μωρο :)

(τα υπολοιπα απομακρυνονται...)

*Νινέτα* είπε...

*Δακρυ μου*

αυτό προσπαθώ,να μή μετανιώσω
γιατί θα είναι σα να ακυρώνω
τον εαυτό μου,την καρδιά μου,
την ψυχή μου,τις επιλογές μου,
τα αισθήματά μου..

Αλλά όλα εκεί οδηγούν,μια
μούτζα να ρίξω με ορθάνοιχτη
παλάμη και να βάλω σε όλα φωτιά...

*Νινέτα* είπε...

*Φάβα*

style icon χρησιμοποίησα
τη φράση σου στο φατσοβιβλίο..

Σε ευχαριστώ!